วิน เป็นเด็กชายอายุ 16 ปี รูปร่างสันทัด ผิวเนื้อดำแดง หน้าตาคมเข้ม...
หลังจากที่วินได้รู้ว่า ผมต้องการอะไรจากเขาๆ ก็ยิ้มและพูดน้ำเสียงใสกังวานว่า
“อนุโมทนาบุญในจิตอันเป็นกุศลของพี่นะครับ พวกผมทุกคนยินดี ให้ความร่วมมือทุกอย่าง ถ้าสิ่งใดจะทำให้คนในสังคมสนใจที่จะปฏิบัติธรรมกันมากขึ้น”
คำพูดของวินทำให้ผมรู้สึกชื่นใจแทนผู้เป็นบุพการีที่มีอภิชาตบุตรที่คิดดี..ทำดี..ยังประโยชน์ทั้งส่วนตน และผู้อื่น
“ถ้าวินพร้อมก็เชิญเลยครับ”
วินมาจากครอบครัวที่พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เกิด อาศัยอยู่กับยาย จึงถูกสอนให้ รู้จักคิดเอง และช่วยเหลือตัวเองมาตั้งแต่เล็ก สมัยเด็กๆ วินค่อนข้างเกเร ไม่สนใจเรียน เพราะรู้สึกว่า การเรียนเป็นสิ่งที่น่าเบื่อ
แต่สิ่งที่แปลก ก็คือ วินมีพรสวรรค์ในเรื่องผู้หญิงอย่างมาก
“ผมสังเกตตัวเองมาตั้งแต่เด็ก จะไปที่ไหนก็ตาม เพศตรงข้ามจะให้ความสนใจ เป็นพิเศษ”
ทุกคนต่างหัวเราะครืน พร้อมพูดเป็นเสียงเดียวกัน “ขุนแผนน้อย”
วินทำหน้าจริงจัง “นี่อย่าเพิ่งขัดได้ไหม...ความจริงก็ไม่ชอบหรอก...แต่ช่วยไม่ได้คนมันน่ารัก..ฮิฮิ”
ทุกคนปล่อยฮา...ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายกับเรื่องปาฏิหาริย์ของพวกเขาลงไปได้บ้าง
แต่เสน่ห์ในเพศตรงข้ามของวิน ไม่ใช่เรื่องธรรมดา ปริศนานี้จะไขแน่นอน!! แต่อดใจกันอีกสักนิดครับ เพราะมีเรื่องประหลาดอีกเรื่องมาเล่าก่อน
“หนูมีตาทิพย์นะ รู้ตัวหรือเปล่า?”
นั่นเป็นคำทักทายคำแรก และครั้งแรกที่วินได้พบกับครูเพ็ญ
“ตอนนั้นผมเพิ่งจะ เริ่มเข้าม.1 ขณะนั่งเล่นอยู่กับเพื่อนๆ...ครูเพ็ญเดินผ่านหน้าผม ไปได้ไม่กี่ก้าว ก็เดินย้อนกลับมาหยุดตรงหน้าผม แล้วทักประโยคนั้นขึ้นมา”
พอได้ยิน วินนึกในใจว่า ครูเพ็ญทราบได้อย่างไร เพราะตั้งแต่อยู่ป. 5 วินก็เริ่มเห็น วิญญาณเป็นประจำ!
ลักษณะที่เห็นก็คล้ายกับคนทั่วไป เพียงแต่เท้าจะลอยเหนือพื้น!!
แต่ตอนนั้นวิน ก็ยังไม่ไปฝึกธรรมะกับครูเพ็ญ กระทั่งขึ้น ม. 2 เพื่อนชื่อเชน ชวนให้มาปฎิบัติธรรมที่ห้อง 138 ซึ่งทำให้เขาได้พบกับครูเพ็ญอีกครั้ง และการปฎิบัติธรรม อย่างจริงจังก็เริ่มต้นขึ้นที่ห้องนี้
“ครูบอกให้ผมกำหนดลูกแก้วเป็นสีต่างๆ เหมือนเราเล่นกสิณ จากนั้นก็พิจารณาร่างกาย โดยใช้วิชาขอบฟ้สมาประกอบ เน้นที่การมองตัวเรา แล้วค่อยๆ เคลื่อนลมสู่ฐาน7 เกิดเปล่งรัศมีออกมาในกายในจุดที่เล็กที่สุด”
วิธีนี้ทำให้วิน ได้ล่วงรู้ภพชาติ และปริศนาว่า เหตุใดเขาจึง มีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้าม
กุญแจธรรมะ ได้ไขให้เขาพบกับคำตอบของปริศนาที่ซ่อนอยู่มานาน
การฝึกฐาน 7 ที่เด็กห้อง 138 ได้ทำการฝึกฝนนั้น วิธีการคล้ายคลึงกับวิชาธรรมกาย แต่เป็นวิธีการที่เบื้องบน ประทานให้ สรุปง่ายๆก็คือ วิชาธรรมกาย เหมือนวิชาของจักรวาล เป็นวิธีฝึกการเคลื่อนจิต ให้เปลี่ยนไปตามจุดต่างๆ ตั้งแต่ฐานแรก จนถึงฐานสุดท้าย เมื่อจิตเริ่มเข้าสู่สภาวะแห่งการสงบนิ่ง ก็จะสามารถสัมผัสกับนิมิตต่างๆได้โดยง่าย และเสมือนจริงที่สุด ที่สำคัญที่สุด ผู้ฝึกต้องปราศจากความอยาก เพราะความอยาก คือ กิเลส ที่จะเป็นตัวตัดทอนบารมี ทำให้เกิดการปรุงแต่ง (ฟุ้งซ่าน คิดไปเอง)
No comments:
Post a Comment