กว่า 10 ปี ที่ข้าพเจ้าได้อยู่ในวงการโทรทัศน์ ในฐานะมือปืนรับจ้าง เขียนบทละคร ทั่วราชอาณาจักรไทย อาทิเช่น แหมไม่อยากจะเอ่ย เพราะกลัวจะถูกฟ้อง เนื่องจากงานเขียนที่ผ่านมา ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องราวของชีวิตอันประโลมโลก เน้นความเฮฮา เบิกบาน แต่เจือจางสาระ เปรียบเสมือนลูกอม ที่มีแต่ความซ่าส์ แต่ขาดคุณค่าทางสารอาหาร
กระทั่งวันหนึ่ง สมองซีกซ้ายได้ตะโกนก้องในกระโหลกว่า ถึงเวลาแล้ว ที่ข้าพเจ้าควรจะสร้างสรรค์ งานที่มีคุณประโยชน์ต่อสังคม โดยใช้เหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นในสังคม เพื่อเป็นการเตือนตน และคนรอบข้าง ให้ใช้สติในการดำรงชีวิตโดยไม่ประมาท
“ความลับสวรรค์” คือเรื่องราวการถ่ายทอดประสบการณ์ของกลุ่มผู้ปฏิบัติธรรม ที่รวมตัวกัน ณ สถาบันศึกษาแห่งหนึ่ง เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้น ทั้งบุคคล หรือสถานที่ ล้วนแล้วแต่เป็นจริงทั้งสิ้น แต่ด้วยความจำเป็นบางประการ ทำให้ข้าพเจ้ามิอาจสามารถเปิดเผยนามบุคคล หรือสถานที่ๆ แท้จริงได้ แต่มีข้อสังเกตที่น่าสนใจอยู่ประการหนึ่งที่ว่า หากเราลองนำเอาเลข 138 มาบวกรวมกันไปรวมกันมาสุดท้ายจะได้ผลลัพธ์คือเลข 3 อันหมายถึง กฏไตรลักษณ์ (อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา) เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป อันเป็นสัจธรรมในทุกทั่วสากลพิภพ
ท่านที่อ่าน ความลับสวรรค์ บางทีท่านอาจจะรู้สึกตั้งคำถามในใจว่า เป็นไปได้หรือ? โกหกหรือเปล่า? ถ้าท่านคิดเช่นนั้น ผมก็อยากจะถามท่านว่า ผีมีจริงหรือไม่? ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องเฉพาะตน เหมือนการปฏิบัติธรรม ใครทำใครได้ พูดง่ายๆ เหมือนทานอาหาร ใครกินคนนั้นก็อิ่ม...
ความลับสวรรค์ เป็นจริงหรือไม่? ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของคนเราก็คือ กรรม ที่ตนเองทำไว้ ทั้งดี..และทำชั่ว..กรรมเป็นของตรงๆใครทำสิ่งใดไว้..ก็ต้องรับสิ่งนั้นตอบแทน ไม่ว่าคุณจะเต็มใจ หรือไม่ก็ตาม...
สวรรค์ และนรก มีจริงในโลกนี้ ไม่ต้องรอถึงโลกหน้า เมื่อใดที่เราทำความดี
เมื่อนั้นก็เกิดปิติขึ้นในใจ แต่ยามใดคิดชั่ว...ทำชั่ว จิตใจของเรา..ก็จะเกิดร้อนรุ่ม ...
ใช่ หรือไม่ ลองถามตัวท่านเอง (อย่าหลอกตัวเอง) สวรรค์คอยอยู่ข้างหน้า เพียงแต่ว่าท่านจะไขว่คว้าหรือไม่
หากกุศลกรรมอันใดๆ ได้เกิดขึ้นภายในจิตใจของท่านผู้อ่าน ข้าพเจ้าก็ขออนุโมทนา และขอน้อมมอบแก่ มารดา บิดา ของข้าพเจ้าในทุกภูมิ ชาติ ภพ รวมทั้งเหล่าเจ้ากรรมนายเวร และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่วสากลโลก จงได้รับโดยถ้วนทั่วกัน..และโดยเฉพาะอย่างยิ่งขอถวายกุศลบารมีอันพึ่งเกิดขึ้นจากการสร้างงานในครั้งนี้แด่ทุกดวงจิต ที่เป็นสัมมาทิฐิ ณ ห้อง 138.... .สาธุ... (กราบขอบพระคุณตบท้าย คุณ นงนุช กุลธน และคุณ รัตนสุธรรม โสภณกุล)
ณนัฐธ์ ทัตกาน (อกาลิโก)
“กรรมเป็นของตัวตน...
กรรมเป็นของเผ่าพันธุ์...
กรรมเป็นที่พึ่งที่อาศัย”
